Ұстаздық еткен жалықпас…

Мейрамкүл Луговой кентіндегі №312-ші Теміржол қазақ орта мек­тебінде оқыды. Әкесі Әбіш темір­жол­­шы болған соң ба, ол сабағына тия­нақты болды. Өйткені Әбіш ақса­қал жұмыстан шаршап келсе де қызының оқуына көңіл бөліп, оның күнделігін тексеретін. Жақсы баға көрсе: «Мамасы менің қызым түбі өкімет болады, міне бүгін де «5» әкеліпті, қарашы?» дейтін өзі баға алғандай балаша қуанып. Мейрамкүл өте жақсы оқыды, мек­теп­ті үздік бітірді. Есепке жүйрік бол­ған соң болуы керек, әкесі оны Құлан­дағы техникумның бухгалтерлік есеп бөліміне оқуға берді. Осы жерде оқып жүргенде Мейрамкүл Жорабекпен танысты. Бойжеткен Жорабектің өзіне жазған өлеңдерін көкірегіне сақтап қойып, өзімен өзі оңаша қалғанда сырт көзге көрсетпей, жасырынып оқу­шы еді. Ақын жігіттің отты өлеңдері қыз­дың жүрегіне жол тапты. Ол екеуі кей­де оңаша қалғанда Мейрамкүл Жорабекке «Өлеңіңді оқышы?» деп қолқа салатын. Одан тайсалатын ол ма, тақпақтап емес жанынан суырып са­лып өлең құрастырып, тіпті кейде оны­сын домбыраға күйлеп, әуелетіп ән сала­тын. Жорабекті Мейрамкүл осылайша қа­лай ұнатып қалғанын өзі де сезбей қалды.
Сөйтіп күздің жаймашуақ күнде­рі­нің бірінде шайыр жігіт сүйгенінің білегінен ұстаған бойы оны Қызыл ту ауы­лына әкелді. Жеңгелері қайнысы­­­ның бір қызға сөз салып жүргенін оның әзіл-қалжыңынан-ақ білетін, дереу Мейрамкүлге орамал салды. Сөйтіп, Әбдікерім әулетіне келін түсті. Бірақ жолшының қызы аң­шы-саятшының ұлына бірден құ­рық салдыра қойған жоқ. «Оқуым­ды жалғастыруым керек» деп Жам­былдағы Октябрь Революциясының 50 жылдығы атында­ғы педагогикалық инс­ти­туттың физика-метематика факульте­тіне құжаттарын тап­сыр­ды. Сөйтіп, 1974 жылы ол сырттай оқуға ауысып, Жарлысу орта мектебінің бастауыш сыны­­бы­ның мұ­ғалімі болып, ең алғашқы ұстаздық жолын бастады. Мектеп дирекциясы зейінді, алғыр оқытушыны мектепал­ды даярлық тобының тәрбиешісі етіп бекітті. 1977 жылы көрші ауылға, яғни Жорабектің ауылындағы Қызыл ту орта мектебіне ауысып, ұстаздық қызметін одан әрі қарай жалғастырды. Дәл осы кезде ғой ол осы ауылға келін боп түсіп, көшедегі үлкендерге сәлем жасайтын. Оның қайнағасы Төребек ағаш ұстасы еді. Келініне оқтай мен тақтайын жа­­сап беріп, жас отауға арнауын бета­шар­да оқыды. Ол кісі де ақын әрі күйші, тіпті аңшы, саятшы болатын. Жалпы бұл әулетке өнер қонған. Жүйрік ат бап­тап, саят құрып, аңға шығу олардың ата-бабасынан бері келе жатқан салты, дәстүрі-тұғын.
Осындай қазақы салт-дәстүрді бе­рік ұстанатын шаңырақтағы ота­­ға­сы Жорабек те әредік жанынан ән шы­ғарып, онысын кейде дүйім жұрттың алдында шырқап та беретін. Бірақ, зейнетке шыққанша оның қолынан есепшоты түскен жоқ. «Алғабас» қой совхозының есепшісі болып еңбек ет­ті. Мейрамкүл Әбішқызы Өскенбаева 2001 жылы орталау мектеп бағдарлама­сынан орта мектепке көшкен кезде оқу орнының қайта құрылуына көп тер төкті. Қырық жылға жуық осы оқу ордасында шәкірттерге сапалы білім, саналы тәрбие берді.
Осы уақыт ішінде Әбді­керім ақсақалдың шаңы­рағына екі ұл мен төрт қыз ке­ліп, Мейрамкүл омырауы­на күмістен алқа тақты. Сол алты перзенттің бесеуі Мейрамкүлдің жолын қуды. Ерлі-зайыптылардың тұла бойы тұңғышы Толқын қазір Құлан ауылындағы №1 мектеп-лицейінде қазақ тілі мен әдебиеті пәнінен оқушыларға дәріс бе­ріп жүр. Перизаты Тараз өңірлік университетінің «Музыкалық білім беру және хореография» кафедрасының меңгерушісі, педагогика магистры, Назирасы облыс бойынша «Өрлеу» білік­тілікті арттыру ұлттық ор­та­лығы акционерлік қоғамы филиа­лының мектепке дейінгі тәрбиелеу және инклюзивті білім беру кафедрасының аға оқытушысы, педагогика магистры, ұлдың кен­жесі Демеген №4 шағын орталықты мектепте дене шынықтыру пәнінің оқытушысы. Өтеген Әбжапар ауылындағы клубтың меңгерушісі, ал, Фариза облыстық «Ақ жол» газеті бас редакторының орынбасары, білікті журналист.
Осындай өскен, өнген әулет­тің анасы биыл 70-ке толды. Ол әр жылдары қазіргі Әбжапар Жылқышиев атындағы мектептің кәсіподақ ұйымын басқарып, директордың оқу ісі жөніндегі орынбасары болды. Оның қырық жылғы еңбегі зая кеткен жоқ. «Үлгілі ұстаз», «Үздік сынып жетекшісі», «Шәкірт жүрегіне жол тапқан» байқауларының жеңім­пазы деген құрметті атаққа ие болды. Аудандық, облыстық білім басқармаларының, аудан әкімінің Құрмет Грамоталарына ие болды. Мектептегі қамқоршылық кеңе­сі­нің төрайымы бола жүріп жағ­дайы төмен отбасындағы бала­ларға қамқорлық жасап, оларға тәлім-тәрбие беруге айтарлық­тай үлесін қосты. Қазір ол зейнет демалысында. Немере сүйіп, балаларының тәрбиесіне көңіл бөлуде.

С.Қожеке.

Поделиться ссылкой: